Kolejna dobra płyta weterana z Seattle.

Ishmael Butler (foto: Patrick O’Brien-Smith, materiały prasowe)

W rzeczywistości, w której niemalże co tydzień ukazują się płyty, które media i wytwórnie określają mianem „wyczekiwanych premier”, artystom niezwykle trudno jest skupić na swoim dziele uwagę oraz utrzymać poziom nagrań zarówno w kwestii jakości, jak i zainteresowania ze strony odbiorców. Tym bardziej, jeśli na rynku muzycznym debiutowało się na początku lat dziewięćdziesiątych, a więc w czasach, kiedy sporej części postaci wyznaczających aktualne trendy nie było jeszcze na świecie. Niemniej jest kilku wykonawców, którzy mimo upływu lat dają radę zachować świeżość i dobrą jakość, a tym samym posiadają stałą grupę odbiorców, którzy każdorazowo chętnie sięgają po ich nowe płyty. Takim twórca jest Ishmael Butler – kiedyś członek Digable Planets, dzisiaj postać wiodąca projektu Shabazz Palaces, który do niedawna był duetem (drogi Butlera i Tendaia Maraire’a rozeszły się jednak przed premierą tegorocznej płyty), którego premierowy materiał „The Don Of Diamond Dreams” trafił do sprzedaży kilka miesięcy temu.

Płyta amerykańskiego rapera to wyzwanie dla słuchaczy. Wiele tu alternatywnego podejścia do muzyki oraz acid-rapowych brzmień. Podkłady, jakie wykorzystane zostały na albumie, pokazują kolejny raz, że jazzowe wpływy na hip-hop nigdy nie powinny być przeceniane, a afrofuturystyczne wycieczki to nie tyle źródło, ale cel muzycznej wędrówki wielu współczesnych artystów. Wspominając o sprawdzianie, jakiemu poddani zostają odbiorcy, miałem chociażby na myśli otwierający krążek numer „Ad Ventures”. Ciężki, oparty na sekcji rytmicznej kawałek, z majaczącym w tle marszowym taktem, na pewno nie jest propozycją z gatunki lekkich w odbiorze. Z jeszcze soczystszym bębnem mamy do czynienia w następującym chwilę później „Fast Learner”, w którym udziela się kojarzony z poprzedniej płyty Shabazz Palaces Purple Tape Nate. Tym razem rytmiczną fakturę przełamuje elektronika będąca również ważną częścią całego materiału.

Butler doskonale żongluje nie tylko innymi gatunkami, ale niczym kameleon wtapia się w otoczeni współczesnych wzorców. Emcee bez większego problemu, płynnie potrafi przestawić się na mumble rap („Wet”), odnajdując się na syntezatorowym bicie i łapiąc kontakt z modnymi aktualnie trendami. W „Bad Bitch Walking” słychać echa inspiracji Sun Ra, afroamerykańskim kinem eksperymentalnym z lat siedemdziesiątych (blaxploitation) i psychodelicznym funkiem spod ręki Clintona. Finalizujący płytę numer „Reg Walks By The Looking Glass” (retrospekcja, w której wspominany jest ojciec artysty) zatapia się w oparach jazzowego klubu i futurystycznych dźwięków. Saksofon, który w pewnym momencie przejmuje utwór (Carlos Overall – jeśli nie znacie, zapamiętajcie to nazwisko), jest dobrym wsparciem dla śpiewającego (przy użyciu vocodera, co na krążku jest stałym punktem programu) gospodarza, momentami zlewając się w jedną fakturę.

Gdyby nie Digable Planets, Ishmael Butler nie byłby dzisiaj tak świadomym twórcą. Jego nowa płyta nagrana pod szyldem Shabazz Palaces pokazuje, że wykroczenie poza ramy klasycznego rapu nie sprawia mu najmniejszego problemu, a balansowanie na granicy artyzmu i przeintelektualizowania wychodzi bardzo sprawnie. Artysta wielokrotnie do niej dociera, ale nigdy nie przekracza, czym zyskuje nie tylko jako twórca hip-hopowy, ale przede wszystkim muzyk bezproblemowo łączący jazz, elektronikę i world music. (MAK)

Shabazz Palaces „The Don Of Diamond Dreams”
(2020; Sub Pop)

*** *** *** *** ***

Bądź na bieżąco z publikacjami na blogu AxunArts. Zapisz się już dzisiaj do newslettera. Polub blog na Facebooku oraz obserwuj autora na Instagramie i Twitterze.