Nieco w cieniu śmierci Davida Bowiego pięćdziesiątą pierwszą rocznicę urodzin celebruje dzisiaj Edyta Bartosiewicz.

Edyta Bartosiewicz podczas Orange Warsaw Festival (foto: Wojtek Dobrogojski/rockmetal.pl [CC BY-SA 2.5], via Wikimedia Commons

1995 rok okazał się bardzo ważny dla polskiej muzyki, co potwierdza obecność kilku płyt wydanych z tą właśnie datą w zestawieniu 25. najlepszych polskich płyt ostatniego 25-lecia, jakie opublikowałem na łamach blogu dwa lat temu. Tamten okres to także muzyczna hossa Edyty Bartosiewicz. Wokalistka, której pięćdziesiąta pierwsza rocznica urodzin przypada właśnie na 11 stycznia, po dobrym krążku „Sen” (1994, potrójna platyna), powróciła z kolejnym ciekawym albumem zatytułowanym „Szok’n’show”. Materiał ten dał jednoznaczną odpowiedź niedowiarkom, że Edyta to artystka z wielkim talentem i nieprzeciętnymi umiejętnościami. Co prawda płyta sprzedała się w nieco mniejszym nakładzie niż wcześniejszy zestaw piosenek (ponad czterysta tysięcy egzemplarzy dało podwójnie platynowe wyróżnienie), ale zaskarbiła sobie sympatię fanów i kolegów z branży. Ci wspomniany tytuł w 1995 roku wyróżnili Fryderykiem za najlepszy rockowy album tamtych dwunastu miesięcy.

Jednym z singli promujących „Szok’n’show” był utwór „Zegar”. Zrealizowany z myślą o piosence teledysk otrzymał nawet laur za najlepszy montaż na Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film. Nagrodzoną wersję obejrzeć można na przykład tutaj. Ja w dzisiejszej odsłonie cyklu Gold Song chciałem przypomnieć wykonanie koncertowe z jednego z sopockich festiwali. Przemawia ono do mnie bardziej niż suchy klip.

W styczniu 2015 roku, w 249. odcinku cyklu Gold Song również kilka zdań poświęciłem Edycie Bartosiewicz. Ówczesna okrągła pięćdziesiąta rocznica urodzin była pretekstem do rozważań nad historią własną i postrzeganiu niektórych wykonawców przez pryzmat młodości. (MAK)