W 171. odcinku Krótkiej piłki, jak co środę, na AxunArts sprawdzić można krótkie recenzje płyt. Dzisiaj ocenie poddane zostały trzy tytuły: Zeus „Zeus. Nie żyje”, Medium „Graal” i 834 „Elbląg Bejbi”.

Zeus „Zeus. Nie żyje”
Przewrotny tytuł, bo po przesłuchaniu albumu odnoszę wrażenie, że u Kamila jest dobrze jak nigdy wcześniej. Oczywiście, chodzi o kondycję rapową, bo ta płyta to swoisty przekrój jego własnej osoby. Posłużę się opinią znajomego, który napisał o „Hipotermii” następujące słowa: „Mistrzostwo… tekst wgniata w ziemię a jego mimika na teledysku pozwala czuć ból!” Na szczęście, na przestrzeni całego albumu dostajemy szereg różnych bodźców. Uśmiecham się do siebie słuchając „ODP.” zarazem traktując swoją nieśmiałość i strach przed ‚podbijaniem do raperów’ jako atut. Wcześniej, w pierwszym utworze płyty, raper sugeruje nam, że znamy go. Jednak z wypiekami na twarzy słucham jego podróżniczych (lub okołopodróżniczych?) historii, których nie powstydziłby się nawet „Tony Halik”. Jest jeszcze kilka (lub kilkanaście) innych smaczków, ale co do nich, przekonajcie się sami. Zeus żyje!

Medium „Graal”
Mediuma zacząłem słuchać niedawno. Jednak kiedy poprzednia produkcja kielczanina wpadła mi w ręce wiedziałem, że wkrótce wokół niego zacznie robić się ciekawie. Nie myliłem się. Tuż przed premierą albumu do sieci wyciekł utwór zagrany w „Poziomie 2.0” – dość kontrowersyjny, bo broniący wartości Kościoła. Wcześniej, utwór z Gift of Gabem – członkiem, już legendarnego, Blackalicious, a później „Skwer pod Słońcem”, do którego został nakręcony bardzo sympatyczny teledysk. Dostajemy wydawnictwo dwupłytowe z dwudziestoma czterema utworami na, kolejno, Półkuli Księżyca i Półkuli Słońca. Instrukcja jest prosta. Płyt należy słuchać w porze wyznaczonej przez jej tytuł. Wspomniany wyżej „Hologram” wskazuje, że przy jej słuchaniu najlepiej jest zamknąć oczy – narząd wzroku, a otworzyć te wyobraźni i umysł. Można się nie zgadzać z jego podejściem do kilku spraw, jednak nie można odmówić mu przyznania jednego – wiary, zarówno w Boga, jak i w siebie. A z tym ostatnim wśród polskich raperów ostatnio bywało różnie.

834 „Elbląg Bejbi”
To album-gratka dla fanów podziemia. VNM mimo wydania swoich dwóch ostatnich płyt w Prosto – bez wahania, najlepiej prosperującej wytwórni hip-hopowej w kraju, zdecydował się na zrobienie materiału, podobnego do tych, które przyniosły mu sławę w podziemiu i tytuł jego króla. Pamiętajmy jednak, że 834 to nie tylko V, ale również solidny producent – Denver, i drugi raper w zespole – Boxi. I to ten trzeci (kolejność losowa), mniej znany, rapujący filar zespołu przyprawia o zdumienie. Może nie zaliczył ogromnego postępu, ale techniczno-podziemna szkoła pisania tekstów tworzy świetny konsonans z ‚denverowskimi’ bitami i pokazuje, że nie tylko raperzy bez kontraktu, ale również ci, którzy mają swoje płyty w sklepach, powinni się bać. Jest to ‚must-be’ dla każdego fana podziemnego rapu, a zarazem zagadka: Co teraz? (Grzegorz Noszczyk)