Ostatni odcinek cyklu Kwadrans z…, w którym pojawia się osoba współtworząca zespół Dagadana.

Daga Gregorowicz – absolwentka Studium Piosenkarskiego im. Czesława Niemena w rodzinnym Poznaniu, zafascynowana przetwarzaniem głosu i wplatania go w muzykę elektroniczną, co przekłada się na jej działania w zespole Dagadana, którego jest współzałożycielką. Wraz z Wojtkiem Grabkiem tworzy duet Degradazia. Ponadto udziela się w projektach muzycznych Dobre Bo Dobre oraz Provinz Posen.

*** *** *** *** ***

1. Jestem wokalistką i autorką muzyki, ponieważ spotkałam na swojej drodze Danę Vynnytską (czyli moją przyjaciółkę z zespołu DAGADANA) na warsztatach jazzowych. Ona dodała mi wiatru w żagle. Dzięki niej poszłam do szkoły piosenkarskiej i zrezygnowałam z kariery geoinformatyka. Wcześniej śpiewałam w chórze kościelnym, chórkach zespołu The Ślub (z cudownym Wackiem Węgrzynem i legendą polskiej trąbki Andrzejem Przybielskim). Przyjęłam też zaproszenie Tomasza Gwincińskiego, by zaśpiewać na jego płycie będącej tribute’em dla Beatlesów. Realnie marzenia udało się spełnić dzięki impulsowi, który poszedł od Dany.

2. W procesie twórczym najbardziej inspiruje mnie świat moich marzeń i baśni oraz prawda zawarta w przekazach ludowych.

3. … a najbardziej przeszkadzają obowiązki wynikające ze spraw organizacyjnych, które spoczywają na mojej głowie.

4. Płyta, jaka w ostatnim czasie zrobiła na mnie największe wrażenie to „Inspiration Information 4” duetu Jimi Tenor & Tony Allen. Jeden z najlepszych bębniarzy afro-beatowych Tony Allen spotyka ekperymentatora sceny muzycznej, który stał się zarazem kierownikiem muzycznym tego projektu. Świetne teksty podkreślone chórkami i rasową sekcją dętą. Mocno uzależnia.

5. Książka, jaka w ostatnim czasie zrobiła na mnie największe wrażenie to „13 bajek z królestwa Lailonii dla dużych i małych” profesora Leszka Kołakowskiego (wraz z czternastym opowiadaniem wcześniej zatrzymanym przez cenzurę). Wróciłam do tych krótkich form czytając je na dobranoc. Pełne groteski, ciągle aktualne i często przerażające wizje świata zebrane na karty papieru przez jednego z moich ulubionych współczesnych filozofów.

6. Film, jaki w ostatnim czasie zrobił na mnie największe wrażenie to „Gorący temat” ze świetnymi kreacjami Charlize Theron, Nicole Kidman i Margot Robbie. Film uświadamiający, jak wiele jest jeszcze do zrobienia w kwestii równouprawnienia płci pod kątem społeczno-kulturowym. Dawno nie wyszłam z kina i później nie mogłam zasnąć.

7. Młodzi twórcy i ich wizja sztuki to dla mnie powiew świeżości, która jest obrazem czasu.

8. Pierwszą kasetą, jaką kupiłam za własne pieniądze, była „Rapatapa to ja” grupy Voo Voo. Voo Voo to miłość od pierwszego zasłuchania. Zespół, który ukształtował sporą część mnie. Do utworów „Tropikalny list” tańczyłam w pokoju. Do „Rapatapa to ja” krzyczałam z całych sił. Gdyby ktoś mi wtedy powiedział, że będę mieć zespół DAGADANA, z którym zagram koncert wraz z Mamadou Dioufem, który śpiewał gościnnie na tym albumie, a mój przyszły basista będzie bratankiem saksofonisty Mateusza Pospieszalskiego, chyba bym nie uwierzyła.

9. Artysta, którego podziwiam najbardziej to Damon Albarn. Artysta naszych czasów, z którym najbardziej mogę i chcę się identyfikować. Liczbę piosenek o genialnych melodiach trudno zliczyć. Każdy zespół, w którym się pojawia, ma niezwykły wpływ na popkulturę. Imponuje mi, jak przy tym wszystkim dba o rodzinę. Jego głos zawsze wzbudza we mnie całą paletę emocji.

10. Utwór muzyczny idealny na początek piątkowego wieczoru to „Get On The Good Foot” Jamesa Browna.

11. Utwór muzyczny idealny na początek leniwej niedzieli to „Już kocham cię tyle lat” Wandy Warskiej.

12. Najbardziej w moim zawodzie irytuje mnie to, co mnie w nim kręci – niepewność.

13. Jeśli mogłabym wybrać epokę do życia, mój wybór padłby na drugą połowę XIX wieku. Musiałabym móc się przemieszczać, bo zarówno chciałabym doświadczyć życia w Paryżu, Wielkiej Brytanii, jak i dopłynąć na Sycylię. Zdecydowanie sztuka, stroje i ogrom przełomowych odkryć. To musiał być niezwykły czas. Jedyne nie wiem, jak bym się odnalazła w roli kobiety, której rola w przestrzeni publicznej jest bardzo ograniczona.

14. „Żadna praca nie hańbi”, ale wolałabym nie pracować jako górnik.

15. Gdybym nie była tym, kim jestem, zapewne zostałabym geoinformatykiem.

Kwadrans z… to cykl krótkich wywiadów w formie kwestionariusza osobowego zawierającego piętnaście pytań. Zapoznanie się z odpowiedziami nie powinno zająć czytelnikowi dłużej niż rzeczony kwadrans. W rolę przepytywanych wcielają się osoby związane mniej lub bardziej bezpośrednio z szeroko pojętą sztuką – muzycy, fotografowie, artyści plastycy, ale też dziennikarze, blogerzy i promotorzy.

*** *** *** *** ***

Bądź na bieżąco z publikacjami na blogu AxunArts. Zapisz się już dzisiaj do newslettera. Polub blog na Facebooku oraz obserwuj autora na Instagramie i Twitterze.