Musicalowy utwór z punkowym wigorem.

Debbie Harry i Iggy Pop stylizowani na Sida i Nancy w wersji amerykańskiej high society (foto: Timothy White)

Kiedy w pierwszej połowie ubiegłego wieku Cole Porter z myślą o musicalach na potęgę tworzył muzykę i warstwę liryczną, nie spodziewał się raczej, że kompozycje jego autorstwa wyjdą kiedyś poza Broadway. Tymczasem wiele jego utworów nie tylko przetrwało próbę czasu na musicalowej scenie, ale przeniknęło do szeroko pojmowanej popkultury i rozrywkowego nurtu w sztuce amerykańskiej. Dobrym przykładem na te słowa jest płyta „Red Hot + Blue”, która trafiła do sprzedaży we wrześniu 1990 roku. Kompilacja zawiera reinterpretacje musicalowych utworów Cole’a i jest albumem, który zainicjował liczącą dzisiaj dwadzieścia pięć tytułów serię, wydawaną przez międzynarodową organizację charytatywną działającą na rzecz walki z AIDS, Red Hot Organization. W przedsięwzięciu z 1990 roku udział wzięły muzyczne gwiazdy lat osiemdziesiątych, m.in. Neneh Cherry, U2, Sinéad O’Connor i Annie Lennox. Jedynym utworem, w którym pojawił się duet stworzony przez dwoje na co dzień działających osobno artystów, był „Well Did You Evah”. Piosenkę zaśpiewali Deborah Harry i Iggy Pop.

Wykonywany w oryginale przez Alice Barton i Harry’ego Nortona utwór doczekał się kilku reinterpretacji. W filmie „Wyższe sfery” (ang. „High Society”) zaśpiewali go Frank Sinatra i Bing Crosby. W 2001 roku na swingowym albumie z coverami, „Swing When You’re Winning”, z klasykiem zmierzył się angielski piosenkarz Robbie Williams, do wspólnego śpiewania zapraszając amerykańskiego aktora Jona Lovitza. Panowie dość mocno inspirowali się poprzednimi wersjami, dlatego zaproponowane przez nich „Well, Did You Evah” nie odbiega od znanego dobrze standardu. O zmiany pokusili się za to artyści, których rodowodów szukać należy w punk rocku.

„Well Did You Evah” w wersji Harry i Popa nie ma nic z musicalowej wzniosłości. Zarówno wokalnie, jak i wizualnie (mam na myśli teledysk) wizja ta dosadnie zrywa z pierwowzorem. Duet zamiast eleganckich wnętrz proponuje niebezpieczne nowojorskie ulice, pełne zgnilizny i szczurów, a drogiego szampana, którego popijał chociażby Sinatra, muzycy zamieniają na karmę dla psów kupowaną w przyulicznym sklepiku, jakich w Nowym Jorku w tamtych czasach istniało całkiem sporo. Ale punkowa rebelia nie kończy się tylko na tym. Pop i wokalistka Blondie idą o krok dalej, zmieniając tekst utworu i śpiewając chociażby „What frails / What cocks / What broads / What jocks”, zachowując przy tym pozory rozmowy przy koktajlu prowadzonej przez przedstawicieli tzw. amerykańskiej klasy wyższej. Perfekcyjna robota!

Składanka „Red Hot + Blue”, także dzięki amerykańskiemu duetowi, sprzedał się na całym świecie w ponad milionowym nakładzie, pokaźnie zasilając konto fundacji zajmującej się wsparciem osób dotkniętych chorobą, która w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku była wielką niewiadomą i prawdziwym postrachem w Ameryce i zachodnioeuropejskim świecie. (MAK)

*** *** *** *** ***

Bądź na bieżąco z publikacjami na blogu AxunArts. Zapisz się już dzisiaj do newslettera. Polub blog na Facebooku oraz obserwuj autora na Instagramie i Twitterze.