Pięćdziesiąt piąć lat od śmierci Patsy Cline.

Okładka singla zawierającego utwór „Walkin’ After Midnight” (foto: discogs.com)

Jest 5 marca 1963 roku. Wtorek, około godziny czternastej. Mały pasażerski samolot Piper PA-24-250 Comanche startuje z lotniska w Kansas City. Celem podróży jest Nashville w stanie Tennessee. Na pokładzie oprócz pilota Randy’ego Hughesa znajduje się troje pasażerów: kobieta i dwóch mężczyzn. Po kilku godzinach lotu maszyna spokojnie siada na płycie w Rogers (stan Arkansas) w celu uzupełnienia paliwa. Tam kierujący samolotem mężczyzna otrzymuje informację o warunkach pogodowych, które nie pozwalają na kontynuowanie dalszego lotu. Mimo wszystko pilot siada za sterami, a pasażerowie zajmują swoje siedzenia. Samolot startuje.

Około kwadransa po ponownym wzbiciu się, Piper PA-24-250 Comanche rozbija się na bagnach osiem kilometrów od miejscowości Camden w stanie Tennessee. Wszyscy giną na miejscu. Sto czterdzieści kilometrów od celu, do którego zmierzali. Jak wykazuje późniejsze śledztwo, wszystkiemu winny był Hughes, którego błąd spotęgowany kiepską pogodą doprowadził do katastrofy.

We wraku samolotu znajdują się ciała pasażerów: Patsy Cline, Hawkshawa Hawkinsa i Cowboya Copasa – ówczesnych gwiazd muzyki country. Najmłodszej z tego grona, Patsy Cline, do trzydziestych pierwszych urodzin pozostawało pół roku.

Trzeba pamiętać, że Cline już raz „uciekła” śmierci. Chodzi dokładnie o wypadek samochodowy, jaki miał miejsce w czerwcu 1961 roku w Nashville, w którym ucierpiał także jej brat, Sam. Z tamtej kolizji, pomimo wielu złamań i blizn (m.in. widocznemu śladowi na czole, który do końca kariery maskowany był za pomocną peruk, makijaży i nakryć głowy), piosenkarce udało się jednak wyjść cało. Dwa miesiące później artystka zarejestrowała swój największy przebój, „Crazy”, który napisał dla niej Willie Nelson. Po wydarzeniach z Tennessee nie zaśpiewała już niczego.

W dzisiejszym odcinku cyklu Gold Song przypominam jednak inny utwór – „Walkin’ After Midnight”. Kompozycja z 1956 roku (opublikowana rok później) była pierwszym numerem z repertuaru Cline, jaki trafił do notowania Billboardu, plasując się na drugim miejscu zestawienia z piosenkami country oraz dwunastym na liście stu najpopularniejszych utworów w Ameryce. Co ciekawe, kawałek w pierwszej wersji miał trafić do Key Starr, która w latach 40. i 50. święciła największe triumfy, wprowadzając do głównego zestawienia Billboardu ponad trzydzieści piosenek, w tym dwie na sam szczyt. Wytwórnia nie zaakceptowała jednak propozycji zaśpiewania „Walkin’ After Midnight” przez swoją podopieczną, tracąc zapewne szansę na kolejny wielki przebój w jej dorobku. (MAK)