AXUNARTS 2005-2021 // Mateusz Kołodziej

Czwórka chłopaków z Nashville powraca z nowym albumem „Come Around Sundown” – premiera w najbliższy poniedziałek (tj. 18 października). Czy warto sięgnąć po ten krążek? Z pewnością tak. Wątpisz? Czytaj dalej.

Można pomyśleć, iż mają już wszystko, czego mogliby chcieć. Miliony fanów i sprzedanych płyt, uznanie w całym muzycznym światku. Nawet ich ukochane Stany wreszcie popatrzyły na nich życzliwszym wzrokiem. Przeszli przez to, co przechodziły wcześniejsze wielkie zespoły rockowe – sex, drugs and rock’n’roll definiował ich styl życia przez długi czas. Wielkie plenerowe koncerty, błogosławieństwo od samego Boba Dylana i Eddie’go Veddera – żyć nie umierać. Mogliby spokojnie skończyć już karierę, osiąść na laurach, nagrywać jeden album na pięć lat z wielkim budżetem i znanym producentem. Mogliby się zmienić, bo przecież sława i rockowe otoczenie zmienia ludzi. Ale nie ich.

Zamiast tego ciągle koncertują (w ciągu ostatnich siedmiu lat prawie bez przerwy), nagrywają płyty średnio co dwa lata, z czego większość materiału powstaje spontanicznie na próbach, koncertach, bądź w hotelach. Wyjątek – ich maksymalnie popularny, ostatni album „Only by the Night”. Utwory powstawały w studio, bądź w zaciszach pokoi hotelowych, z słynną historią o złamanej ręce Caleba i silnymi środkami przeciwbólowymi popijanymi Jackiem D. w tle. Stąd i muzyka na tym krążku – tak odmienna niż na wcześniejszych albumach – choć taka przemiana w muzyce Kings of Leon nie nastąpiła nagle. Trzeci album grupy, „Because of the Times”, wydany w 2007 roku i nagrywany w Irlandii oraz Australii, już zwiastował to, co przyniósł sobą kolejny krążek – dźwięki spokojniejsze, bardziej klimatyczne („Trunk”, „Arizona”), mieszane ostrymi, rockowymi numerami („Charmer”, „McFearless”). „Only by the Night”, promowany przez single, które sprawiły, iż poznały i pokochały ich miliony („Sex on Fire”, „Use Somebody”), zapewnił im też to, do czego dążyli od lat i czego zawsze im brakowało – uznania w ojczyźnie. Przed „Only by the Ninght” Followillowie byli głównie zespołem działającym na rynku europejskim (szczególnie uwielbiani w Anglii), nie dostrzegani w USA. Ten album zmienił wszystko – nagle tamtejsi słuchacze zaczęli częściej sięgać po ich płyty, dziennikarze dostrzegać coś więcej niż tylko czwórkę grających rocka chłopaków, którzy wcześniej ginęli w masie takich amerykańskich zespołów. Posypały się nagrody Grammy, okładki w Rolling Stone.

[picapp align=”center” wrap=”false” link=”term=kings+of+leon&iid=3465183″ src=”http://view3.picapp.com/pictures.photo/image/3465183/kings-leon-backstage/kings-leon-backstage.jpg?size=500&imageId=3465183″ width=”380″ height=”253″ /]

Dziś, z perspektywy czasu, Kingsi nie są tak zadowoleni ze swojej popularności. Mówią, iż nie chcą już pisać piosenek o przygodnym seksie i rozmowach z Bogiem. „Come Around Sundown” to powrót do korzeni – czystego, szalonego, pogodnego rocka, mieszanego klimatycznym bluesem. Wyprodukowany przez producentów Angelo Petraglia i Jacquire Kinga, którzy produkowali ostatni album grupy. Część utworów pochodzi jeszcze z czasów płyt „Aha Shake Heartbreak” czy „Youth and Young Manhood”. Ponoć najbardziej amerykański album w twórczości zespołu. Powrót do korzeni, jako ugłaskanie narzekających na komercyjny sukces fanów? Nadzieja, iż znów będą uncool? Bo Kings of Leon kochają być uncool. Problem w tym, że im bardziej się starają, tym bardziej są… Może to właśnie ta ortodoksyjna szczerość w słowach i czynach oraz konsekwentne poświęcenie muzyce czyni z nich tych jednych z najważniejszych.

Nie ma drugiego takiego współczesnego zespołu, jak oni. Tak genialnego, składającego się z trzech braci i jednego kuzyna. Zawsze szczerzy, potrafiący się przyznać do błędów i porażek. Z pewnością za pół roku powiedzą, iż nie mają pojęcia o co chodzi w klipie do singla promującego ich najnowszy album – „Radioactive” (obejrzyj). Bo szczęścia do wideoklipów nigdy nie mieli, one zawsze były całkowicie oderwane od tematyki utworu i w sumie pozbawione sensu. Więc nie szukajmy metafor w zabawie Kingsów z murzyńskimi dziećmi, bo to jest tylko zabawa z murzyńskimi dziećmi. Nie w głowie im zbawianie Trzeciego Świata (jest przecież Bono), a nawet jeśli, im wolno wszystko.

[picapp align=”center” wrap=”false” link=”term=kings+of+leon&iid=4037278″ src=”http://view4.picapp.com/pictures.photo/image/4037278/the-brit-awards-2009-show/the-brit-awards-2009-show.jpg?size=500&imageId=4037278″ width=”380″ height=”253″ /]

Nie mam pojęcia, jak brzmi reszta albumu poza singlem „Radioactive”. Dopóki nie będę mieć tej płyty w ręce, nie chcę wiedzieć. Bo to jest właśnie jeden z tych zespołów, na których albumy warto czekać, których albumy nie zawodzą. Chyba tylko Jack White jeszcze to potrafi. Co będzie z nimi dalej? Tego nie wie nikt, tym bardziej oni sami. W jednym z wywiadów skomentowali swój zwyczaj nadawania albumom pięciosylabowych tytułów, iż ich ostatni będzie miał trzy sylaby. „Come Around Sundown” ma na szczęście ich pięć… Droga do nieśmiertelnej sławy nadal trwa.