AXUNARTS 2005-2021 // Mateusz Kołodziej

20

Edyta Bartosiewicz
Poeta Dariusz Sośnicki w wierszu „Na Edytę 2005” w zasadzie ujął wszystko tak, jak trzeba:

Dramat Edyty Bartosiewicz, która
w sieć się wplątała własnego wyboru.
Zespół się rozpadł, muzycy odeszli
i grają teraz z Ewelina Flintą.

Wszyscy po cichu liczą kilogramy.
Sypią się prochy, leje się alkohol.
Gdzie jest przyczyna i gdzie jest Edyta?
Tamten telefon też nieaktualny.

Zły perfekcjonizm. Ona na piosence
chyba dolecieć chciała do nieba.
Tymczasem mija piąty rok bez płyty.
Tu jest potrzebny ktoś, kto powie „dosyć”.

Partie gitary czekają w pamięci.
Źle zestrojona Edyta ze światem.
I tak się wraca do tych pierwszych wersji.
Wracaj, Edyto, masz do czego wracać.

19

Halina Kunicka
Piosenkę „Orkiestry dęte” zna chyba każdy z nas. Ale Halina Kunicka to nie tylko jeden przebój. To także ponad dziesięć tytułów w dyskografii i masa utworów, które na lata stanowić będą o sile polskiej piosenki lat 70. (na ten okres przypadają bowiem najlepsze czasy kariery scenicznej tej wokalistki). Polecam do sprawdzenia „Jak kochać to kochać”, „Francois Villon” oraz „Nikomu nie żal pięknych kobiet”.

18

Edyta Górniak
Z Edytą Górniak jest tak, że od dawna nie nagrała już żadnej dobrej płyty. Albumy z początków jej kariery („Dotyk” i „Edyta Górniak”) i sukces na Eurowizji stały się jednak tak silnym fundamentem pod jej późniejszą karierę, że wokalistka do dnia dzisiejszego jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych marek w naszym kraju. Ostatnie lata to trochę rozmienianie się na drobne, udział w programach typu „Jak oni śpiewają” oraz „Taniec z gwiazdami” oraz niezliczona ilość plotek. W tym całym zamieszaniu zginęła gdzieś muzyka. Nowa menadżerka w osobie Mai Sablewskiej sprawić miała, że piosenkarka wróci na szczyt. Wszystko było na dobrej drodze, ale… Edyta zrezygnowała z usług Sablewskiej.

17

Aga Zaryan
Czytelnicy najważniejszego (i w zasadzie jedynego obecnie) periodyku jazzowe w Polsce, jakim jest „Jazz Forum”, wybrali Agę trzykrotnie Wokalistką Roku (2007, 2008 i 2009 rok). Jej sukcesy zaczęły się jednak już w 2006 roku. Wszystko dzięki wydanej wówczas płycie „Picking Up the Pieces”. Kolejne muzyczne poczynania doprowadziły Zaryan aż do legendarnej, założonej jeszcze w 1939 roku, wytwórni płytowej Blue Note Records. Jej piękny głos ma swoich fanów na całym świecie.

16

Anna Maria Jopek
Jeśli mówić o spopularyzowaniu muzyki jazzowej do tego stopnia, by ta zaczęła być puszczana przez największe krajowe stacje radiowe, to Anna Maria Jopek jest właśnie tutaj wzorem. Jej utwory, niby popowe, ale wciąż zachowujące jazzowe brzmienia, znane są niemal każdemu z nas. Do tego wszystkiego, wokalistka nie boi się wyzwań, czego efektem wspólne piosenki z takimi grupami, jak Sweet Noise („Dzisiaj mnie kochasz, jutro nienawidzisz”) i T-Raperzy Znad Wisły („Startest”).

15

Ewa Demarczyk
Nie ma co dywagować, bowiem słowo pisane w tym wypadku nie zastąpi tego śpiewanego. Sprawdźcie po prostu „Grande Valse Brillante”, „Karuzelę z Madonnami”, „Pocałunki”, „Cygankę”, „Sur le pont d’Avignon” i „Wiersze wojenne”.

14

Irena Jarocka
Napiszę tylko tyle: Jeśli ktoś koncertuje u boku takich tuz jak Michel Sardou, Enrico Macias, Charles Aznavour czy Mireille Mathieu, a dzisiaj, teoretycznie na artystycznej emeryturze, nagrywa piosenkę z Michaelem Boltonem – na pewno nie jest piosenkarką jednego przeboju. Owszem, „Kawiarenki” i „Motylem jestem” to bardzo znane utwory, ale dajcie też czasem szansę innym kompozycjom, dobrze?

13

Zdzisława Sośnicka
Jako solistka zadebiutowała w roku 1963 na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze (czy nie pisałem już przypadkiem, że w tamtych czasach wiele późniejszych sław debiutowało właśnie w ten sposób?). Może zabrzmi to trochę mało poważnie, ale jeśli mamy szukać muzyków, którym chcemy nadać miano prawdziwej gwiazdy PRL-owskich czasów, to Zdzisława Sośnicka pasuje tutaj idealnie. Wyróżnienie na festiwalu International Onda Nueva w Caracas, pierwsza nagroda na festiwalu Złoty Orfeusz w Bułgarii, drugie miejsca na Word Popular Song Festiwal w Tokio i Coupe d’Europe Musicale w Gmunden w Austrii (wszystko w 1972 roku), nagroda krytyków na First International Film and Popular Song Festival w Stambule (1976 rok). Mało? To dokładam jeszcze sopocki festiwal z 1971 roku (nagroda publiczności) oraz pierwszą nagrodę w konkursie Premier w Opolu w 1979 roku.

12

Katarzyna Nosowska
Nosowska z zespołem Hey, Nosowska solo – i tak, i tak zawsze jest to projekt muzyczny na najwyższym poziomie. W Polsce drugiej tak wszechstronnej formacji rockowej, jak Hey, chyba nie ma. Wokalistka z Nosowskiej może nie jest najlepsza (przykładowo do Frąckowiak, Sośnickiej, Demarczyk, czy Lipnickiej się nie umywa), jednak jej sceniczna postawa to niesamowity przykład, jak bez skakania przed publicznością i epatowania golizną, można dać każdemu słuchaczowi metaforycznie w ryj.

11

Maryla Rodowicz
Ja może zacytuję to, co napisałem przy okazji relacjonowania koncertu Rodowicz, na jakim było mi dane być: Która polska wokalistka utrzymuje się na scenie od kilkunastu lat? Utwory, której polskiej wokalistki na pamięć znają ostatnie trzy pokolenia Polaków? Która polska wokalistka wykonuje na swoim koncercie piosenki, których tytuły podaje publiczność? W końcu, która polska wokalistka pomimo 65 lat podczas występu daje zgromadzonym ludziom taką ilość energii, która wystarczyć powinna dla minimów trzech zespołów rockowych? Odpowiedź jest prosta: Rodowicz, Maryla Rodowicz.